Wsie wokół Babiej Góry zamieszkują Górale Babiogórscy i Orawiacy, z którymi sąsiadują Kliszczacy, Podhalanie i Górale Żywieccy. Różnią się między sobą m.in. strojem, gwarą i folklorem. Wytworzenie się tutaj góralskich grup etnograficznych związane było z ukształtowaniem terenu, przebiegiem procesu osadnictwa oraz podziałami administracyjnymi i własnościowymi okresu feudalnego. Zasiedlanie podnóży Babiej Góry odbywało się w XVII wieku. Początkowo Orawianie byli poddanymi króla węgierskiego, a Babiogórcy należeli do królewszczyzny zarządzanej przez starostę lanckorońskiego. Po rozbiorach obie grupy znalazły się pod panowaniem austriackim. Pomimo różnic w stroju i budownictwie wiele je łączy. Podobne były podstawy gospodarowania (hodowla i pasterstwo) i zwyczaje z nimi związane. Surowe warunki klimatyczne, dziewicze lasy oraz kamieniste, trudne do uprawy i ubogie ziemie wyrabiały zapobiegliwość, zręczność, siłę i odwagę, a położenie w trudno dostępnym górskim terenie zmuszało do samowystarczalności i dawało poczucie wolności.

Obecnie Babia Góra bardziej łączy, niż dzieli ludzi mieszkających u jej podnóży. Spotykają się oni na miejscowych imprezach folklorystycznych kultywujących dziedzictwo regionu, takich jak np. Święto Pasterskie, Orawskie Lato, Święto Borówki czy Babiogórska Jesień. Dziś różnice w folklorze, stroju i architekturze stają się dodatkową lokalną atrakcją turystyczną.