Domostwa Babiogórców były dość skromne i wynikało to z faktu, iż wsie podbabiogórskie nigdy nie należały do bogatych. Podstawowym materiałem do budowy było drewno - najczęściej świerk i jodła. Fundament stanowił kamień, często polny piaskowiec, który układano jeden na drugim, wzmacniając zaprawą glinianą lub z użyciem wapna. Ściany wznoszono z bali z reguły ociosanych, łączono je na węgłach w tzw. "jaskółczy ogon", przy czym nie używano gwoździ wzmacniając jedynie konstrukcję drewnianymi kołkami. Przestrzenie między balami wypełniano tzw. mszeniem, na które składał się mech oraz warstwa gliny na zewnątrz, malowana niekiedy na ciemnoniebieski bądź granatowy kolor. Dach był najczęściej konstrukcji dwuspadowej przyczółkowej, kryty gontem, szczyty zamykane były drewnianym szalunkiem. Strych był przeznaczony na magazyn dla siana. Poprzez środek domostwa biegła pod stropem pojedyncza belka zwana sosrębem, na której często umieszczano imiona świętych (z reguły prośby do św. Floriana o oszczędzenie przed ogniem) oraz datę budowy i niekiedy nazwiska fundatorów. Dom pełnił funkcje mieszkalne, ale i gospodarcze. Często spotykało się tzw. "domy na dwa końce", gdzie mieszkały pod jednym dachem dwie rodziny wraz z częścią gospodarską, w której znajdował się inwentarz. Obie części oddzielone były boiskiem, które stanowiło rodzaj sieni. Część mieszkalna dzieliła się dodatkowo na izbę czarną, w której mieścił się piec, często kurny oraz dodatkowe przylegające do niej pomieszczenie zwane komorą, która stanowiła rodzaj magazynu bądź niekiedy wykorzystywana była do spania. Izba biała - usytuowana tak, aby okna wychodziły na południe, była użytkowana jedynie podczas świąt, czy innych uroczystości. Przyjmowano tu również co bardziej szacownych gości. Często umieszczano na ścianach obrazy religijne przedstawiające bóstwa oraz świętych. Drugi typ domów to budynki mieszkalne oddzielone od części gospodarczej (stajnia dla bydła). Stajnia przystawiona była przy ścianie szczytowej izby lub piekarni.

Przykłady typowych domostw budowanych przez Babiogórców dzisiaj można zobaczyć już stosunkowo rzadko. Jedynie w odległych przysiółkach sporadycznie zza okazałych murowanych budynków, wychyla się jakaś stara chata, czasem jeszcze kryta gontem. Przykłady budownictwa babiogórskiego można zobaczyć w Skansenie PTTK im. Józefa Żaka w Zawoi Markowe Rówienki oraz w Muzeum Kultury Ludowej w Sidzinie.