Tradycyjny strój Górali Babiogórskich używany jest dzisiaj już tylko przez zespoły folklorystyczne oraz niekiedy podczas uroczystości kościelnych. Mężczyźni nosili białe, płócienne koszule, ozdobione przy szyi i rękawach wąską oszewką oraz sukienne, obcisłe spodnie zwane portkami bukowymi. Spodnie były ozdobione parzenicami koloru zielonego, mającego formę trójlistnej pętlicy (motyw zdobniczy), rozcięcie nogawki zdobił geometryczny haft i cienki pas ciemnego sukna oraz pompon. Na koszulę ubierano kaftan z metalowymi guzikami. Jako ubiór wierzchni zakładana była cucha, najczęściej koloru brunatnego o długości sięgającej kolan. Jej wykończenie stanowiły różnokolorowe hafty z przeważającą ilością koloru czerwonego. Górale nosili pasy skórzane, szerokie zapinane na trzy klamry zwane "pasami bacowskimi" lub "madziarskimi". W użyciu znajdowały się również bardziej praktyczne na co dzień pasy węższe nabijane mosiężnymi guzami. Na głowę Babiogórcy zakładali filcowe kapelusze o szerokim, podgiętym do góry rondzie. Jeszcze pod koniec XIX wieku mężczyźni nosili "rombanice", czyli ciupagi charakteryzujące się wąskim jednak bardzo ostrym ostrzem.

Kobiety nosiły lniane koszule ozdobione przy szyi i rękawach - podobnie jak u mężczyzn. Gorsety były w ciemnych kolorach (jednak znacznie częściej przeważał kolor zielony) ozdobione skromnym haftem w kształcie kwiatowej gałązki zwanej popularnie "leliją" i będącą ulubionym motywem zdobniczym. Początkowo kobiety nosiły lniane, niebarwione spódnice. W połowie XIX wieku zaczęły wchodzić w modę, drukowane płótna, które u podnóża Babiej Góry miały roślinny wzór równomiernie rozrzucony zwany inaczej "drukiem". Na spódnicę zakładano szerokie zapaski wykonane z płótna lnianego koloru białego. Również drobne hafty pokrywające najczęściej dół zapaski były wykonywane białą nicią. Na co dzień kobiety zakładały łoktuski, czyli duże chusty wykonane z płótna lub "tybetki" najczęściej kraciaste chusty z frędzlami wykonane z wełny. Na głowę zakładano wiązaną pod brodą chustkę. Młode kobiety nosiły również czerwone korale i chodziły z odkrytą głową.

Jako obuwie tak mężczyźni jak i kobiety na nogach nosili wiązane rzemieniami kierpce wkładane na wełniane skarpety. W zimie chodzono w długich i krótkich kożuchach koloru brązowego i w czapkach z baranka.