Kliszczacy to jedna z grup etnograficznych, zamieszkujących teren podnóża Babiej Góry. Sama nazwa tych górali wywodzi się od charakterystycznego rozcięcia u dołu spodni tzw. "kliszcza". Obszar ich osadnictwa to tereny obejmujące miejscowości: Krzczonów, Lubień, Skomielna Czarna, Stróża, Tokarnia, Trzebunia, Więcierza i Więciórka. Od wschodu Kliszczacy graniczyli z Zagórzanami, od południa i południowego zachodu odpowiednio z Podhalanami i Babiogórcami. Na zachodzie stykali się z Góralami Żywieckimi, a od północy z Krakowiakami. Głównymi zajęciami Kliszczaków podobnie jak i Babiogórców było rolnictwo oraz sezonowy wypas owiec na halach. Również styl budownictwa był zasadniczo podobny do tego, który spotykamy we wsiach zamieszkiwanych przez Babiogórców. Chaty budowano na zrąb, kryto najczęściej dwuspadowym goncianym dachem. Na uwagę zasługuje bogate budownictwo sakralne w postaci kapliczek oraz kamiennych figur.

Strój Kliszczaków składał się z koszuli płóciennej (tak u kobiet jak i mężczyzn). Noszono sukienne spodnie w kolorze białym, sukienną kamizelkę o barwie ciemno czerwonej lub niebieskiej. Używano szerokiego skórzanego paska zwanego "opaskiem". Jako ubiór wierzchni nakładano gunię (nieco podobna do babiogórskiej cuchy). Na co dzień noszono również płócienne spodnie zwane "gaciami" u dołu zakończonymi frędzlami.

Na strój kobiecy składała się oprócz koszuli spódnica lniana, która była tkana i farbowana na kolor granatowy oraz zdobiona drobnym wzorem w kolorze białym. Niekiedy można było spotkać również suknie z jednolitego materiału i w jednolitym kolorze. Odświętnie kobiety ubierały białe spódnice przykrywane z reguły czarną zapaską. Obuwie stanowiły kierpce.