Kobiety orawskie ubierały się w koszulę, suknię, spodnik i zapaśnicę oraz gorset. Koszula była bogato marszczona pod szyją i przy rękawach. Spódnica (tzw. suknia) początkowo była biała, potem upowszechniły się farbowane metodą batikowania na kolor granatowy, rzadziej czarny (tzw. tłoczeliny). Suknie były szerokie, suto marszczone, zdobione naszywaną u dołu tasiemką. Z czasem zaczęto używać płótna fabrycznego, zdobionego kilkoma rzędami czarnej taśmy lub koronki. Pod spódnicę kobiety ubierały spodnik - rodzaj halki wykańczanej ząbkami lub koronką. Gorset był uzupełnieniem stroju. Wykonany z cienkiej wełnianej tkaniny lub tybetu, początkowo jednobarwny lub w paseczki, później w drobny kwiatowy wzór. W zimie kobiety nosiły kacabajki - szyte z sukna kurtki, zapinane na srebrne lub mosiężne guzy lub kożuchy, które były jasnobrązowe, zdobione aplikacją z białej, cienkiej skórki. Oprócz kierpców nakładanych na wełniane skarpety, kobiety nosiły tzw. topanki - sznurowane buty z cholewkami na obcasie.

Na strój męski składały się koszula, prucniki, portki, gunia, opaska i kapelusz. Koszula była długa, szyta z białego płótna oraz zdobiona drobnym haftem z przodu, na kołnierzu i na oszewkach rękawów. Krótkie kamizelki o prostym kroju wykończone z przodu wyłożonymi klapkami to prucniki, były szyte z czarnego sukna i zdobione białymi guzikami. Spodnie wykonane z białego sukna posiadały dwa przypory, zdobione parzenicą o podwójnej pętlicy naszywaną z czarnego wełnianego sznurka lub taśmy. Gunie z ciemnobrązowego sukna używane jako okrycia wierzchnie wyszły z użycia pod koniec XIX wieku. Uzupełnieniem stroju były przeważnie trzyklamrowe opaski tzn. szerokie pasy. Jako obuwia mężczyźni używali kierpców nakładanych na wełniane skarpety lub butów o cholewach ułożonych w kostce w harmonijkę. Tradycyjne kapelusze z szerokim lekko podwiniętym rondem i wysoką główką obecnie zostały wyparte przez kapelusze typu podhalańskiego o główce zdobionej muszelkami.