Spoglądając na Babią Górę z punktu widzenia dziedzictwa przyrodniczego Europy okazuje się, że bardzo cenne są występujące tutaj obszary z zachowanymi naturalnymi zbiorowiskami roślinnymi i odpowiadającymi im glebami.

Na bardzo wyraźne zróżnicowanie gleb wpływ miały zachodzące w czasie i przestrzeni czynniki glebotwórcze: zmienność klimatyczna, florystyczna, zróżnicowanie warunków hydrologicznych i litologicznych oraz działalność człowieka.

Gleby występujące w poszczególnych piętrach klimatyczno-roślinnych:
- piętro alpejskie - przeważają regosole, towarzyszą im litosole, rankery bielicowane i właściwe oraz bielice;
- piętro kosodrzewiny - dominują bielice, towarzyszą im regosole oraz niewielkie płaty rankerów (właściwe lub bielicowane) i gleb bielicowych;
- piętro górnego regla - występują gleby bielicowe oraz gleby brunatne kwaśne bielicowane i gleby brunatne kwaśne odgórnie oglejone;
- piętro dolnego regla - tworzą gleby brunatne kwaśne typowe i gleby brunatne kwaśne oglejone, towarzyszą im gleby brunatne właściwe: wyługowane (przeważają), typowe oraz szarobrunatne;

W Babiogórskim Parku Narodowym gleby brunatne kwaśne uznano za gleby dominujące (ok. 57%), znaczny obszar zajmują bielice wraz z towarzyszącymi im regosolami i rankierami (ok. 22%) oraz gleby brunatne właściwe z enklawami gleb brunatnych kwaśnych (ok. 16%). Niewielką powierzchnię obejmują mady rzeczne właściwe, gleby torfowe torfowisk niskich i torfowisk wysokich oraz gleby glejowe w dwóch podtypach: gruntowo-glejowe właściwe i mułowo-glejowe.